Paparassabögg

Kötturinn Flosi breytti út af vana sínum í gær - í stað þess að vilja helst ekki vera úti lengur en í hálftíma í senn, var hann fjarverandi fram á nótt. Ég margkallaði á hann af tröppunum, hafði dálitlar áhyggjur af þessari breyttu hegðun þar sem minn er orðinn roskinn. En svo kom hann loksins, óvenju uppveðraður. Hef ekki hugmynd um hvaða ævintýrum hann lenti í. Svona breytingar vekja mann upp af vananum og í dag tók ég fram myndavélina til að festa hann á mynd þar sem hann svaf sem fastast í stólnum sem við þykjumst bæði eiga tilkall til. Flosi vaknaði strax þó að ég hafi læðst að honum og hann brást við eins og hinar stjörnurnar þegar paparassarnir eru að bögga þær - kvartaði og lét sig hverfa.

Leitað lausna.

Steinasafnið mitt er í mikilli vanrækslu. Satt að segja hef ég ekki haft hugmynd um hvað ég ætti að gera við það. Mér finnst gaman að taka fallega smásteina með mér heim þegar ég ferðast erlendis og innanlands. Ég á bleikan og grænan stein frá Iona við Skotlandsstrendur - og Djúpalónsperlu frá Snæfellsnesi. Þakbút úr kirkjurústum frá þáverandi Austur Þýskalandi, en þar var ég á ferð stuttu eftir fall múrsins og óvenjulegan stein frá Akureyri. Ég hef stundum stungið nokkrum steinum ofan í blómapottana - finn þá síðan aftur þegar ég skipti um mold eftir dúk og disk. Ég hef sett þá fallegustu í glært glerílát og fyllt með vatni og dálitlu áfengi til að það fúlni ekki strax- en það er ekki lengi að verða subbulegt. En svo fékk ég hugljómun - ég sé fyrir mér svona setjarahillu með mörgum litlum hólfum sem var mikið í tísku fyrir nokkru. Vandinn er að ég hef ekki hugmynd um hvar svoleiðis hillur fást. Veit það einhver sem heimsækir bloggið mitt? Kannski verð ég að smíða hana.