Flosi

Úff - þá er heimsókninni til dýralæknisins lokið þetta árið. Ormahreinsun og flensusprauta. Flosi bar sig aumlega að vanda og fékk samúð og athygli annnarra gesta sem hann kærði sig ekkert um. Beit dýralæknirinn bara einu sinni. Og hann er afskaplega heilsuhraustur þótt hann sé orðinn við aldur.

Við höfum deilt heimili í 13 ár og Flosi er óvingjarnlegasti og stjórnsamasti köttur sem ég hef búið með og hafa þeir þó verið nokkrir kettirnir í lífi mínu. Hann þýðist engan nema mig -en með skilyrðum þó. Ekki taka hann upp og halda á honum. Ekki bjóða gestum heim og alls ekki börnum. Ekki koma heim undir áhrifum áfengis. Ekki fara að heiman í meira en sólarhring. Ekki loka neinni hurð í íbúðinni. Ekki slökkva ljósið á baðherberginu. Ekki bjóða honum upp á rigningarveður eða kulda. Ekki bjóða honum fjölbreytni í mat. Ekki fara seint að sofa. Og alls ekki veita dótturinni á heimilinu óskipta athygli.

Það er altalað í mínum vinahópi að þessi sambúð jaðri við ofbeldissambúð. En hvað get ég gert? Ítrekaðar tilraunir til að losna við hann fyrstu árin tókust ekki. Fjölskyldan sem tók hann 8 vikna gamlan skilaði honum eftir 2 sólarhringa - þá voru þau öll vansvefta því hann hafði ekki hætt að væla allan tímann. Þegar hann var 6 mánaða flutti ég á 4 hæð í fjölbýli og ákvað að það væri ekki kattarvænt umhverfi. En dýralæknirinn aftók með öllu að svæfa hann - hélt langa ræðu um miskunnarleysi fólks sem ætlaðist til að dýralæknar aflífuðu dýrin eftir dyntum þeirra. Verst að ræðan var haldin úti á fjölfarinni götu. Katholt var lokað.

Sem sagt, áframhaldandi óbreytt ástand og við eyðum líklega ævikvöldinu hans saman.

Blygðunarkennd - hver á að bera hana?

Nú birtast fréttir af því að utanríkisráðherra Írans hafi flúið úr boði vegna þess að kona á rauðum kjól hafi sært blygðunarkennd hans. Eða siðferðiskennd - hver er munurinn?
Nú rifjast upp gamla testamenntið - þegar Eva braut reglurnar og kom blygðunarkenndinni inn hjá Adam. Þar með urðu konur ábyrgar fyrir kynferðislegum kenndum karla - og eru það greinilega enn. Við þurfum reyndar ekki að leita alla leið til Íran til að sjá merki þess. Enn heyrast skoðanir þess efnis að konur geti sjálfum sér um kennt ef þeim er nauðgað - minnug könnunarinnar frá Noregi um daginn.

Má þá á sama hátt segja að ef ég á t.d. bíl sem vekur upp ofboðslegan græðgislosta hjá einhverjum - þá geti ég sjálfri mér um kennt ef viðkomandi ræðst inn í farartækið mitt og eyðileggur það? Hefði ég átt að fá mér öðruvísi, ljótan, gamlan bíl til að reyna komast hjá því að vekja upp þessar tilfinningar hjá viðkomandi? Sjá til þess að bíllinn sé alltaf læstur inni í bílskúr þar sem enginn sér hann? Ber ég ábyrgð á innrásinni? Og á ég þá að blygðast mín fyrir að hafa valdið þessum kenndum hjá gerandanum? Það sjá allir að þetta er gjörsamlega órökrétt. En boðskapur gamla testamenntisins er enn svamlandi í ruglingslegum hugmyndum samfélagsins um kynferðislegt ofbeldi.

Utanríkisráðherra Írans ber ábyrgð á eigin tilfinningum og kenndum - hvort sem það var konan á rauða kjólnum eða konan sem er utanríkisráðherra Bandaríkjanna sem sat á móti honum sem urðu kveikjan að þeim í huga hans.