Hvað svo?

Ég átti leið um Austurstrætið um þrjúleitið í gærdag. Þar var ekki margt um manninn, nema nokkrir karlar í annarlegu ástandi eins og það heitir þegar ekki er vitað hvað þeir hafa sett ofan í sig. Hróp og köll, ógnandi hegðun, túristar jafnt og heimamenn viku úr vegi fyrir þeim og færðu sig til, sem sagt voru á flótta undan betli og óútreiknanlegri hegðun þessara manna. Gott og vel þeir eru haldnir sjúkleika sem orsakar þessa hegðun, en hvað svo? Er ásættanlegt að miðbærinn sé sjúkradeild þessa fólks? Það er sama hversu mikla samúð ég hef gagnvart þeim sem eru á valdi neyslunnar, ég forðast miðbæinn orðið. Fædd og uppalin í borginni, nú sakna þess að rölta um miðbæinn, skoða í búðarglugga - því að allar áhugaverðar búðir eru horfnar. Já - ég sakna miðbæjarins.    

Sending frá Póstinum

Pósturinn sendi mér í dag lítinn rauðan miða til að líma á póstkassann - Engan frípóst, takk. Miðinn gæti ekki verið minni án þess að vera ólæsilegur. Nú er að sjá hvort póstberinn taki mark á honum. Síðast í dag kom miði í póstkassann frá sértrúarhópi sem vill bjóða mér hraðferð í himnaríki ef ég geri eins og þeir ráðleggja mér. Þar sem það er afar ólíklegt þá verður spennandi að vita hvar ég enda uppi. Það kemur nú líka í ljós hvort þessir einkavinir Guðs taka mark á svona rauðum miða.