Þessi heili...

Við mæðgurnar erum að lesa óskaplega áhugaverða bók - The brain that changes itself, eftir Norman Doidge MD. Höfundurinn sækir allt það nýjasta sem er að gerast í rannsóknum á heilanum. Svo áhugavert og vekur svo mikla bjartsýni. Það hefur verið viðtekin skoðun lengi að ef heilinn verður fyrir skemmdum þá endurnýji hann sig ekki að ráði aftur - en hann virðist hafa takmarkalitla getu til að færa virknina bara yfir á önnur svæði. Höfundurinn segir að nú sé að verða "neuroplastic revolution" sem eigi eftir að hafa gríðarlega víðtæk áhrif á skilning okkar á til dæmis ást, kynlífi, sorg, samböndum, námi, fíkn, menningu, tækni og sálfræðimeðferðum.

Eitt dæmi: Eldri maður fékk massíft heilablóðfall og stórt svæði í heilanum skemmist. Hann varð ósjálfbjarga, rúmliggjandi með meiru. Sonur hans, verkfræðingur minnir mig, tekur pabba gamla til sín og þeir taka sig til og byrja bara upp á nýtt. Sá gamli er settur á gólfið og lærir að skríða, síðan að ganga með og til að gera langa sögu mjög stutta - eftir árið var hann farinn að kenna. Síðan gifti hann sig aftur og dó af hjartaslagi 10 árum síðar, í fjallgöngu. Bókin er mjög aðgengilega skrifuð með mörgum dæmum um fólk sem hefur á skapandi hátt breytt hugmyndum okkar á getu heilans til að breyta sér. Og frumkvöðlarnir eru oft þeir sem eru sjálfir að glíma við vandamál í sínum eigin heila. Spennandi!

p.s. Guðrún mín - ég get ekki neitað þér um nokkurn hlut eiginlega. Elsku láttu þér batna.