17 júní í miðbænum

Nú er það orðið klárt - ég er orðin gömul. Ég er að brjálast hérna! Popptónleikar fyrir utan húsið mitt - örvæntingafullir (hljómar þannig) unglingar orga úr sér lungun við undirleik hávaðasömustu verkfæra sem hafa verið fundin upp. Hitinn í góða veðrinu er svo mikill að ég verð að hafa opið út- kötturinn horfir ásakandi á mig, hann fær ekki svefnfrið. Tumi lætur sér ekki bregða - ræðst í hvert verkefnið á fætur öðru. Ég man nú samt eftir popptónleikum míns tíma - og skil svo sem vel hvað þetta er gaman allt saman en ósköp verðum við kisi fegin þegar þessi dagur er búinn og kemur ekki aftur fyrr en að ári.